Γεωργίου Μερτινού ΜΕ ΠΟΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΜΕΝΟ ΤΕΧΝΙΚΟ ΚΑΙ ΣΤΕΛΕΧΙΑΚΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΘΑ ΟΔΗΓΗΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ;
Με αφορμή τη διεξαγωγή των Περιφερειακών
Αναπτυξιακών Συνεδρίων που θα διεξαχθούν στις 13 περιφέρειες της χώρας και διαβάζοντας
τις τέσσερις θεματικές ενότητες που είναι χωρισμένο κάθε συνέδριο που είναι:
α) η ανάπτυξη, η επιχειρηματικότητα και τα
χρηματοδοτικά εργαλεία,
β) πώς μπορούμε, μέσω της εκπαίδευσης, να
δούμε και την καινοτομία και την έρευνα και πώς θα εξελίξουμε την
επιχειρηματικότητα μέσα από τη γνώση,
γ) Η προσπελασιμότητα και οι μεγάλες
υποδομές αλλά και υποδομές που έχουν να κάνουν με τον πρωτογενή τομέα και
δ) το περιβάλλον και η ενέργεια, δημιουργείται αυτόματα το ερώτημα, με ποιο κατάλληλα
εκπαιδευμένο τεχνικό και στελεχιακό δυναμικό θα οδηγήσουμε τη Ελλάδα στην
ανάπτυξη; Πότε σχεδιάσαμε σαν χώρα το εκπαιδευτικό σύστημα ανάλογα το παραγωγικό
μοντέλο που έχουμε αποφασίσει;
Είναι νωπή ακόμα στη μνήμη μας εκατοντάδες
οικονομικοί μετανάστες να εργάζονται στα εργοτάξια των μεγάλων έργων για τους Ολυμπιακούς
αγώνες του 2004. Επίσης σε όλους είναι γνωστό ότι στην αγροτική παραγωγή και
στον τουρισμό δεν υπάρχει για απασχόληση πλήρως εκπαιδευμένο προσωπικό.
Σε όλες τις χώρες του
κόσμου η Τεχνική Εκπαίδευση, ως βασικός
μοχλός του Εκπαιδευτικού Συστήματος, δημιουργείται, αναπτύσσεται και συνδέεται
στενά με τις οικονομικές συνθήκες που επικρατούν στην εκάστοτε χώρα και οι
οποίες καθορίζουν το σχεδιασμό και το μέλλον της.
Στην ελληνική κοινωνία η ΤΕΕ ταυτίσθηκε από την
αρχή με την «κακομοιριά» και τη «μουτζούρα». Αντίθετα, η γενική εκπαίδευση
θεωρήθηκε ουσιαστικός θεσμός αναπαραγωγής των κοινωνικών αξιών και προτύπων.
Η επαγγελματική και Τεχνική Εκπαίδευση
στην δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια βαθμίδα είναι δεύτερη επιλογή για την
ελληνική οικογένεια. Αποτέλεσμα είναι οι μαθητές και οι φοιτητές της ΤΕΕ να
είναι μόνο από χαμηλά κοινωνικοοικονομικά στρώματα και
χαμηλότερων επιδόσεων από
τους συναδέλφους τους της Γενικής Εκπαίδευσης.
Στην συνείδηση των Ελλήνων η
επαγγελματική διέξοδος που προσφέρεται μέσω της ΤΕΕ είναι υποδεέστερη σε
σύγκριση με αυτή που προσφέρει το Γενικό Λύκειο, με συνέπεια να γνωρίζει μια
καθολική απαξίωση.
Κατά το παρελθόν πολλοί ήταν αυτοί που προσπάθησαν να
αλλάξουν τα πράγματα στην Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση της Χώρας μας.
Κάποιοι είχαν όραμα που προσπάθησαν να το εφαρμόσουν σε μια Ελλάδα που δεν ήταν
έτοιμη να το δεχτεί, κάποιοι προσπάθησαν απλά να ακούσουν τις επιταγές των
καιρών ή της αγοράς και κάποιοι λειτούργησαν απλά γιατί έπρεπε να φανεί πως
παρήγαν έργο. Το θέμα όμως είναι πως η Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση
εξακολουθεί να ασθενεί μέσα σ’ ένα Εκπαιδευτικό Σύστημα που μακράν απέχει από
το να είναι υγιές και το οποίο μεταφέρει την παθογένειά του από αλλαγή σε αλλαγή.
Τα δύο κόμματα που εναλλάσσονταν στην εξουσία τα τελευταία
χρόνια στην Ελλάδα, χρησιμοποίησαν την ΤΕΕ για να εκπληρώσουν τους στόχους της
γενικής πολιτικής τους δημιουργώντας ένα έντονο κομματισμό. Για αυτό και η εθνική
εκπαιδευτική πολιτική χαρακτηρίζεται από «ασυνέχεια» και κάθε κυβερνητική
εναλλαγή, ακολουθούσε αντίστοιχα
εκπαιδευτική αλλαγή.
Σήμερα, επιβάλλεται από μία αριστερή Κυβέρνηση η ποιοτική αναβάθμιση μαζί με τους
αναπροσδιοριζόμενους στόχους της τεχνικής εκπαίδευσης να αποτελέσουν πρωταρχική
προϋπόθεση αναπτυξιακής πολιτικής. Στόχος πρέπει να είναι η «ιδεολογική
ισοτιμία» μεταξύ γενικής και τεχνικής εκπαίδευσης όπως συμβαίνει σε όλα τα ευρωπαϊκά
κράτη.
Η αναδιάρθρωση της ΤΕΕ στη χώρα μας πρέπει να εξεταστεί σύμφωνα με το
αναπτυξιακό μοντέλο που θα συναποφασισθεί με την κοινωνία, την σύνδεση όλων των
βαθμίδων εκπαίδευσης, την διασύνδεση με την αγορά εργασίας και την έρευνα, ολιστικά,
πολυεπίπεδα και κυρίως μακροπρόθεσμα.
Γεώργιος Μερτινός Α αντιπρόεδρος Π.Ο.ΜΗ.Τ.Ε.Δ.Υ.
